Po raz kolejny w grudniowy wieczór, przechodząc przez próg Gimnazjum im ks. Jana Twardowskiego w Torzymiu, można poczuć poetycką aurę i klimat. Pojawia się także sentyment do dawnych lat, a w głowie widnieje obraz wspomnień. Istna podróż w czasie. W oku kręci się łza. Zaraz spotkają się przyjaciele, nauczyciele, pracownicy, ludzie, których łączy nie tylko praca, ale i radość tworzenia, wspólne pamiątki przeszłości. Zbierają się w auli torzymskiej placówki na już dziesiątym, jubileuszowym Wieczorze Poezji.
Tegoroczna impreza odbyła się 9 grudnia 2016 roku o godzinie 19:00. Organizatorkami były: Urszula Niekrasz, Dorota Krajewska oraz Małgorzata Dąbrowska – nauczycielki gimnazjum. Tym razem z okazji okrągłej rocznicy spotkanie było wyjątkowe. W programie oprócz twórczości patrona szkoły, księdza Jana Twardowskiego, pojawiły się utwory z lat poprzednich w wykonaniu uczniów i absolwentów szkoły. Wystąpił również torzymski wikary – ksiądz Łukasz Żołubak wraz z zaprzyjaźnionymi muzykami, którzy tworzyli wspaniały akompaniament muzyczny.
Organizatorki, jak co roku, całym sercem zaangażowały się w rzetelne przygotowanie wydarzenia. Aby uczyć jubileusz, w uroczystości wzięła udział niezwykła mieszanka pokoleń – od obecnych uczniów gimnazjum, przez licealistów, studentów, aż po młode mamy. Wszyscy „zjednoczyli się” i zaprezentowali bogaty repertuar. Wieczór Poezji trwał nieco dłużej, niż zwykle, jednak nie zniechęciło to wytrwałych miłośników poezji, którzy zostali do końca i wysłuchali występów młodych artystów.
Uroczystość prowadzili: Bogna Nicałek, Natalia Świergiel oraz Sebastian Góral. Wystąpiło 36 uczestników. Widownia liczyła ponad 200 osób. Repertuar składał się z utworów zaczerpniętych z poprzednich dziewięciu Wieczorów Poezji. Pojawiły się znane wszystkim piosenki wybitnych polskich artystów takie jak: „Tylko mnie poproś do tańca” Anny Jantar, „Nie żałuję” Edyty Gepert, „Bombonierka” Grzegorza Turnaua oraz Barbary Stępniak-Wilk, „Kiedy mnie już nie będzie” autorstwa Agnieszki Osieckiej oraz „Śpieszmy się kochać ludzi” ks. Jana Twardowskiego.
Uczniowie Gimnazjum przygotowywali występ w ramach projektu edukacyjnego. Jak co roku, w przygotowania zaangażowanych było także wiele innych osób, w tym rodziców i sympatyków torzymskich Wieczorów Poezji.
Już na pół godziny przez rozpoczęciem zaczęli schodzić się najwierniejsi widzowie, którzy pragnęli usłyszeć wykonania młodzieży i dorosłych. Magią było już samo oczekiwanie na podróż w świat muzyki i poezji. Kiedy na scenie pojawiła się pierwsza artystka – Natalia Sadrurska, która rozpoczęła uroczystość piosenką „Grande valse brillante”, widownia zamilkła i z uwagą śledziła występ. W miarę upływającego czasu prezentowały się kolejne talenty, które zachwycały widzów swoimi wykonaniami. Pierwszą część zakończyła piosenka „Łatwopalni” napisana na cześć Agnieszki Osieckiej.
Spotkanie podzielone było na dwie części, które oddzielała krótka, piętnastominutowa przerwa. Podczas jej trwania goście mogli napić się kawy i poczęstować ciastem. Wymieniano się opiniami, dzielono wrażeniami, rozmawiano z uczestnikami. Absolwenci, którzy już dawno opuścili mury gimnazjum, mogli porozmawiać z dawnymi nauczycielami.
Druga partię rozpoczęła Bogna Nicałek piosenką „Białe zeszyty”. Po jej wykonaniu królowały teksty Agnieszki Osieckiej. Wprowadziło to słuchaczy w nostalgiczny nastrój. Pojawiły się również utwory o zabarwieniu religijnym – modlitwy, psalmy, a także słynna piosenka „Alleluja” Leonarda Cohena. Występujący recytowali i śpiewali słowa księdza Jana Twardowskiego. Niezwykle wzruszające było wykonanie Pauliny Świderskiej, która zaprezentowała utwór „Śpieszmy się kochać ludzi”, grając przy tym na gitarze.
Finałową piosenkę wykonali wspólnie wszyscy uczestnicy. Co roku od tytułu piosenki finałowej bierze swoją nazwę Wieczór Poezji. Tym razem mottem przewodnim był utwór: „Niebo chodzi po ziemi”.
Po piosence finałowej nadszedł czas na podsumowanie wydarzenia. Nie zabrakło ciepłych słów i podziękowań. Głos zabrali także zaproszeni goście. Na salę wjechał tort ze sztucznymi ogniami, a Pani Ula wzruszyła się i po raz kolejny zaszkliły się jej oczy.
Wystrój sali cudownie współgrał z treścią prezentowanych utworów. Stoliki przyozdobione były obrusami, dekoracyjnymi kamieniami, serwetkami. Na każdym stała zapalona świeczka oraz wydrukowane programy Wieczoru Poezji. Wprowadzało to nastrój zadumy, powagi oraz doskonale oddawało istotę i klimat wydarzenia.
Ktoś mógłby zapytać: Po co organizować Wieczory Poezji i angażować tylu ludzi? Jaki w tym cel? Głównym powodem nieustającej popularności i zainteresowania spotkaniami z poezją w torzymskim gimnazjum jest z pewnością twórczość patrona – księdza Jana Twardowskiego. Równie istotne jest także kultywowanie tradycji, budzenie zainteresowania muzyką i poezją oraz możliwość odkrywania i rozwijania talentów przez młodych ludzi. To wyjątkowa uroczystość, na którą w środowisku lokalnym długo się czeka. To zwyczaj, który jednoczy, pozwala na spotkanie w starym gronie znajomych i przyjaciół, a także spotkanie dawnych uczniów z nauczycielami. To podróż w nieznane, która co roku potrafi zaskoczyć, wzbudzić emocje i poruszyć delikatne struny wrażliwości, o którą często nawet siebie nie podejrzewamy.
Eliza Żeleźniak
We wtorek 29 listopada Samorząd Uczniowski zorganizował święto św. Andrzeja dla całej społeczności uczniowskiej. W tym dniu dolny korytarz szkolny został zamieniony w "salę wróżb". Rada Samorządu Uczniowskiego zadbała o magiczny nastrój i na ten moment przeobraziła się we wróżki i czarodziejów.
